000 | 02164nam a2200277 i 4500 | ||
---|---|---|---|
008 | 120530s2011 sp e glg | ||
017 | _aVG 795-2011 | ||
020 | _a9788499142852 | ||
080 | 1 | _a821.134.4-32"20" | |
100 |
_aRivas, Manuel _d(1957-) _eaut _9303284 |
||
245 | 0 |
_aO máis estraño _b: Contos reunidos _c/ Manuel Rivas |
|
250 | _a1ª ed.: outubro 2011 | ||
260 |
_aVigo _b: Edicións Xerais de Galicia _c, 2011 |
||
300 |
_a485 p. _c; 23 cm. |
||
490 | _aNarrativa (Xerais) | ||
490 | _a307 | ||
500 | _aManuel Rivas reúne todos os seus relatos nesta obra, que é tamén unha psicoxeografía, unha zona de rescate da memoria fronte á amnesia, onde o desexo loita contra a morte e a imaxinación levanta o voo. Así, emerxe un mundo que parecería estar á espreita da súa invención. | ||
505 | _aÍndice: Un millón de vacas; Que me queres, amor?; Ela, maldita alma; As chamadas perdidas; Contos de Nadal; Tres historias. | ||
520 | 3 | _aDise no coro de Antígona que hai moitas cousas estrañas no universo, pero que o máis estraño é o ser humano. A boca da literatura naceu para expresar iso que é o máis estraño. En O máis estraño aparecen relatos xa célebres como «A barra de pan» ou «A lingua das bolboretas», contos extraordinarios por descubrir como «A chegada de Ingrid», e inéditos sorprendentes como «A sombra do soño». Os medos, as paixóns, a emigración, a guerra, os naufraxios, a relixión, a culpa, a depredación da natureza, a arte e a vida, o humor insurxente, o poder e as súas máscaras, a incomunicación, as fronteiras, a resistencia das voces baixas, o andar vagabundo do ser e as palabras á procura dunha segunda existencia... O máis estraño pescuda no enigma humano, cunha linguaxe incandescente e indócil. | |
521 | _aADU | ||
650 |
_aLiteratura galega contemporánea _xNarrativa _9208914 |
||
650 |
_aRelato ccurto _xEscolma _9303285 |
||
856 | _uhttps://www.lavozdegalicia.es/noticia/cultura/2011/10/21/manuel-rivas-reune-libro-mais-estrano-relatos-conecidos-outros-ineditos/0003_201110G21P46993.htm | ||
997 | _e2 |